 Wysłany: Wto 20:50, 04 Wrz 2007 Temat postu: |
|
Może Ci kochanie pokazywałam już, bo to dość stary wiersz. A kiedyś się swoją twórczością chwaliłam... Cholera, dawno nic nie napisałam  Ostatnio mnie raczej na prozę nachodzi, ale może złapię wenę, to Was pomęczę. I dziękuję za docenianie moich wypocin ^ ^' |
|
| Wysłany: Wto 19:16, 04 Wrz 2007 Temat postu: |
|||
Świetny wiersz ! Też kiedyś pisałam, ale nie takie ładne |
|||
| Wysłany: Wto 19:09, 04 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Luniaczku, czy mi się wydaje, czy już gdzieś to słyszałam? A może to dlatego, że wiele osób podobnie o tym słowie mówi i mi się ubzdurało, że już coś takiego znam. De ja vu, bądź to, że wcześniej mi to pokazywałaś? | |
| Wysłany: Wto 9:04, 04 Wrz 2007 Temat postu: |
|
Cóż, nie znam się na wierszach, krytykiem nie jestem, powiem, że sa wiersze, które bardziej mnie się podobają, ale zdecydowanie czytałam mnóstwo moim zdaniem gorszych, i to większość z nich wyszła spod piór wielkich i uznawanych. A Twój wiersz dodatkowo traktuje o rzeczach ciekawych  4
Ode mnie teraz część pierwsza zestawu słów... Słowo I Jedno słowo. Krótkie jest, a tyle ma znaczeń. Ze łzą w oku, Z sercem i gardłem ściśniętym, Z ręką swobodnie opuszczoną u boku, Prosto z serca… Gdy dusza woła o zapłatę. Choć nic nie waży, Słowo na złota wagę. Nieszczere boli… Choć nie zawsze ból ten się czuje. Krótkie jest, a tyle ma znaczeń: Jedno słowo – dziękuję. |
|
| Wysłany: Wto 8:41, 04 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| Nie wiem czemu, ale akurat ten wiersz Seckiego nie zrobił na mnie wrażenia jak reszta. Nie czuję tutaj żadnego kilmatu, dla mnie jest ten wiersz troszkę za dziecinny i czasami mam wrażenie , że pisany jakby na siłę.. | |
| Wysłany: Nie 9:59, 02 Wrz 2007 Temat postu: |
|
 własnie na to czekałam a może ktoś jeszcze cos nam zaprezentuje ?  |
|
| Wysłany: Nie 9:47, 02 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| (...) i rozsypał się domek z kart.
Mozolnie budowany przez wiele lat, tak po prostu, bez powodu, w jednej chwili- w proch marzeń odległych domek mój stał się. Zbyt szybko potoczyły się losu manewry- nie zdążyłem się uchylić... BAM! Trafiony zatopiony! Jeden na milion, ale właśnie ja... mój cudowny domek z kart, runął i nie zmieni tego nic. Nie wybaczam. Nie zapominam. Nie gniewam nawet się... Obojętność z duszą swobodnie hasa po cmentarnych zakątkach. Domek ukochany mój... (...) i runął domek z kart... domek nieistniejący mój. Spływam po policzku Twym, łza dzisiaj jestem, jutro drzewem w Twoim ogrodzie, za miesiąc gniewem w sercu się przewracającym. Poleruję każdy monotonny dzień- błyszczę swoją powierzchownością, swoją nudnością, s moją prostota, szarość moja idealnie wyeksponowana i nawilżona rzeką łez. Jak gwiazda lśnić, nie... dzisiaj jestem powietrzem wdychanym przez Twoje usta, spierzchłe na mrozie- szalikiem więc ciepłym i wełnianym stanę się. Być jak gwiazda? Nie... odwracam się i widzie, dogania mnie pasożytów żer. Zapalą się oczy, zapalą się dłonie, spłonie dusza pożądaniem... Nie... Dzisiaj ciepłym łóżkiem dla Ciebie stanę się. I gwiazdą na niebie błyszcząca zza okna. Bo... (tu nie powiem, tu zatrzymam w wyznaniach ognistych się...) |
|
| Wysłany: Sob 20:32, 01 Wrz 2007 Temat postu: |
|
| może ktos jeszcze podzieli się swoimi wierszami? |
|
| Wysłany: Czw 16:37, 30 Sie 2007 Temat postu: |
|
ow Lunatic podziwiam zachwyciłem się i zaskoczyłem  |
|
| Wysłany: Pią 16:53, 17 Sie 2007 Temat postu: |
|
| Kochanie, Siostro moja My to jużeśmy pisały... I co wyszło?
Fuck fuck fucking bitch! Fuck fuck fucking bitch! Fuck fuck fucking bitch! Aaaaa No, i parę innych niezłych
A co do prośby Ani... jasne, mogę wysłać całe Ale uprzedzam, że wybrałam tutaj najlepsze kawałki
W ogóle szukając "Tam, Tadeusza" znalazłam kilka innych swoich wesołych wierszyków. Kilkoma się podzielę, może wreszcie czas, by ujrzały światło dzienne. Dzisiejszy program sponsoruje literka M jak... Modlitwa Przed Tobą, Panie, pokornie klękam, Modlitwę swą prawdziwą pod Niebiosa wynoszę, Błękitnych Twych Bram wysokich niech dzisiaj sięga Ta ze szczerego serca zrodzona potęga. To tak w ramach pracy na religię, ksiądz kazał nam napisać jakiś nasz prywatny wstęp do ulubionej modlitwy
No i jeszcze jednym Was umęczę. Zdecydowanie mój faworyt o patriotycznym zabarwieniu
Orle Czyli Oda do Państwa Polskiego Orle! Czemu Ci skrzydła podcięli? Czemu zabronili po niebie Latać wśród chmur bieli? Czemu pozbawili Ciebie Woli wśród innych orłów latania? Jakie im dałeś prawo? Orle! Ile Ty bólu znieść musiałeś? A jednak nadal nad nimi Czuwać jak Anioł chciałeś. Czy nie dostrzegałeś ich winy? Krzywdzili Cię i Tobą gardzili. Jakie im dałeś prawo? Orle! Czy każdy grzech im wybaczysz? Nadal odciętymi skrzydłami swymi Otaczać ich, otulać raczysz? Czy chwalić się będziesz tymi, Co Tobą gardzą bezczelnie? Jakie im dałeś prawo? Orle! Czy nie zobaczę buntu Twojego? Czy łaska Twoja i dobroć nieskończona? Czy nadal bronić będziesz złego, Aż w końcu Twa potęga na zawsze powalona Zaginie, utonie w morskiej głębi? Orle! Jakie im dałeś prawo?! Pisane na gorąco jako odpowiedź na wysłanie 2,5 tys. polskich żołnierzy na amerykańską wojnę… 10 sierpnia 2003 Koniec na dzisiaj Odetchnijcie. |
|
| Wysłany: Pią 16:08, 17 Sie 2007 Temat postu: |
|
| Kochanie, Lusiu, czemu ja nic o ym nie wiedzialam ?! co to ma sie znaczycz?! xD Siostrze to juz nie dajesz poczytac co? *sniff sniff*.
Ale siostra..uważam, że bardzo fajne xD. Uważam, że powinnyśmy razem napisać jakiś wiersz(lol, to chyba byłaby juz masakra, a wszczególnosci jakby miałaby to byc fraszka xD). |
|
| Wysłany: Pią 15:51, 17 Sie 2007 Temat postu: |
|
| WOW <szok> szczęka mi opadła świetne a mogłabyś mi całe to przesłać? |
|
| Wysłany: Pią 13:41, 17 Sie 2007 Temat postu: |
|
| Hahah... Pamiętam, jak przerabialiśmy "Pana Tadeusza" na polskim (niestety, tego wierszowanego "Pana T."); polonistka zadała nam pracę domową pod hasłem "Jeden dzień w Soplicowie". Temat jak temat, chodziło o jakieś opisy krajobrazów i tak dalej. Praca na następny dzień. Ktoś rzucił żartem, że ciekawie byłoby napisać to trzynastozgłoskowcem Tak mi się pomysł spodobał, że usiadłam w domu i napisałam trzynastozgłoskowcem ponad trzy strony maszynopisu Klasa padła, nauczycielka padła, a ja miałam luz na polskim do końca liceum ^ ^
Przytoczę Wam tutaj kawałek, bo całego to by się nikomu pewnie czytać nie chciało... Macie, łyknijcie trochę mojej radosnej twórczości
Tam, Tadeusz! czyli Jeden dzień w Soplicowie W jednej jeno księdze wierszem Ledwo to blady wzeszedł świt nad horyzontem, A żem patrzał na murowany dworek frontem Ku na oścież otwartym bramom odwrócony; Kwiecistymi polami majątek zdobiony. Tutaj strumyczek przez pagórek szumnie płynie Nie zważając czy w górze, czy płynie w dolinie. Tu łąki, lasy, tu są pola pozłacane, W dworku na altance ławeczki malowane. Tutaj słońce wschodzi i zachodzi najpiękniej Z księżycem tańcząc szaleńcze tańce po niebie. Tu niebo nocą gęsto usłane gwiazdami Niczym drobniutkimi, srebrzystymi słońcami, A słońc tych milion świeci wśród nocy kochankom… (...) Starych zwyczajów ten jeno dworek ostoją. A żesz, mówię wam, bracia, czasy niepokoją Nic dobrego z tego wyniknąć nam nie może. Dlategom tak swobodny i wolny na dworze U Sędziego, korzeni się trzymającego, Stare tradycje wiernie celebrującego! Już Podkomorzy znak wszystkim nam nazad daje, Przed nami otworem stoją Sopliców gaje, Już muszkiet w dłoni swej dzierżę, na koń zasiadam, Znak pogoni za zwierzem już myśliwym nadan. Puszczają się w te pędy konie kare, siwe… Ranny wiatr mgłą nasiąknięty rozwiewa grzywę Konia mego; tu, obok mnie młodzian tak pędzi. Słychać jest tętent kopyt, zamieszanie wszędzie, Chwilę czeka Sędzia, aż spokój nie nastanie Podkomorzy skinął, czas zacząć polowanie. (...) Patrzę, a tam za drzewami, kroków ze dwieście Wielkie bydle dybie na ciałko niewieście. Bowiem straszna tragedia, to Podkomorzyna Z konia spadła, już się niedźwiedź zbliżać zaczyna… „Tam, Tadeusz!” - krzyczę, widząc tego młodziana, Którego ręka wprawiona w bojach mi znana; Bowiem i o jego zdolnościach prawiliśmy Gdy to przy śniadaniu żywo gawędziliśmy; Tadeusz słysząc głos mój w mą stronę się zwrócił, Rękę mą obaczył, do zwierza się obrócił… I tak dalej i tak dalej...
Edited: a no i jeszcze w podpisie moim macie kawałek mojego wiersza |
|
| Wysłany: Czw 13:04, 16 Sie 2007 Temat postu: |
|
| ja nie lubię krytyki moich wierszy bo nikt ich nie zrozumie i gada co mu slina na język przyniesie....są moje, ja je rozumiem i nikt więcej nie jest mi potrzebny. A żeby być poetą pisać wiersze dla ludzi na pokaz, to trzeba sie z tym urodzić. | |
| Wysłany: Pon 21:47, 13 Sie 2007 Temat postu: |
|
| Rytmicznie. Ja niestety nie potrafię rymowanek tworzyć, czasem coś mi się trafi. Zazwyczaj białe wiersze lepiej mi wychodzą...
Nastoletnie obawy przed utratą tego co najważniejsze. Ucieczka od świata doczesnego w głąb własnego Ja... pięknie. W końcu ktoś odważył się pokazać prace. |
|